ข้าวอุบล ชาวนาอุบล

ข้าวอุบล ชาวนาอุบล

          ขณะที่ผมกำลังทำงานอยู่ภายในออฟฟิศ ชายชราในวัยล่วง 70 ปีเดินเข้ามาพร้อมกับมะม่วงถุงใหญ่ "ตาเอาบักม่วงมาฝาก" ผมเงยหน้ามอง ก่อนจะร้องทักทายด้วยความดีใจ ชายชราผู้นี้คือตาคูณ ลูกค้าประจำและลูกค้าเก่าแก่ของโรงสีกิจอุดม วันนี้ตาคูณไม่เพียงเอาข้าวมาขายเท่านั้น แต่ยังหอบมะม่วงลูกโตๆ 6-7 ลูกมาฝากผมอีกด้วย "กินเป็นบ่ ?" ตาคูณถามผม ด้วยความที่เป็นคนรุ่นเก่าและของที่เอามาฝากก็เป็นมะม่วงบ้านๆธรรมดาๆ ไม่ได้หรูหรา ตาคูณคงคิดว่าเด็กรุ่นหลังอย่างผมคงจะชอบกินเค้ก พิซซ่า หรือขนมฝรั่ง มากกว่า แกก็คงรู้สึกเขินๆที่เอามะม่วงมาฝาก

         แม้จะเป็นมะม่วงธรรมดาจากบ้านป่า ไม่ใช่ของหรูหราราคาแพงอะไร แต่ก็เป็นมะม่วงผลโตที่สุดที่ตาคูณจะหามาฝาก เป็นของที่ดีที่สุดที่แกจะหามาได้ น้ำใจเช่นนี้จะประเมินค่าได้อย่างไร ผมจึงตอบแกไปว่า "มันจะยากอะไรตา ก็แค่ยัดใส่ปาก และก็กลืนแค่นั้นเอง" ตาคูณหัวเราะร่วนด้วยความดีใจ คงดีใจที่ผมชอบของฝากของแก ผมเองก็ดีใจเช่นกันที่ได้รับน้ำใจเช่นนี้ 

 

        ข้าวของตาคูณเปอร์เซ็นต์ดี ผ่านเกณฑ์มาตรฐานทุกอย่าง ผมเลยถือโอกาสถามไปด้วยเลย ตาคูณทำนาอย่างไร ข้าวถึงดีมีคุณภาพเช่นนี้ ตาคูณเล่าว่าทุกวันนี้เครื่องอำนวยความสะดวกมันเยอะ เลยทำให้คนเกียจคร้าน ละเลยการเลือกเมล็ดพันธ์ุ ซึ่งถือเป็นขั้นตอนที่สำคัญที่สุด ตาคูณไม่ได้ทำอย่างนั้น เพราะตาคัดสรรเมล็ดพันธุ์ด้วยมือ ตาเกี่ยวมือเกี่ยวเองเลย คัดเฉพาะต้นข้าวที่สมบูรณ์ รวงสวยๆ เก็บไว้ทำเมล็ดพันธุ์สำหรับปีถัดไป

         ตาคูณยังเล่าให้ฟังอีกว่า ตาไม่เคยใช้ยาฆ่าแมลงหรือยาฆ่าหญ้าเลย ไม่ใช่แค่เรื่องต้นทุนเท่านั้น แต่ยาพวกนี้มันอันตราย มันไม่ได้ฆ่าหญ้าฆ่าแมลงเท่านั้น มันฆ่าคนด้วย แมลงกินไม่ได้ คนก็กินไม่ได้ กบเขียดก็ไม่มี ก็เพราะยาพวกนี้ ชีวิตคนสำคัญ เหมือนพระท่านว่าชีวิตคนเรานั้นสั้น จะทำอะไรก็ต้องนึกถึงคนอื่นด้วย 

        ผมรู้สึกประทับใจคำพูดของตาคูณมาก ชวนแกคุยซะยาวเลย และยังบอกแกว่า จะหาคนที่คิดเหมือนตาคูณนั้นหายาก คนทุกวันนี้เห็นแก่ตัวเยอะ คงเป็นเพราะคุยกันถูกคอด้วยและคงเป็นเพราะความเมตตาด้วย ตาคูณเลยถือโอกาสสอนธรรมะผมไปในตัว ตาคูณบอกกับผมว่า คนเรานอนหลับไป ไม่รู้หรอกว่าหลับไปแล้วจะตื่นขึ้นมาอีกหรือเปล่า การตื่นทุกครั้งจึงถือเป็นเรื่องโชคดี ที่เราได้มีชีวิตต่อ เด็กหนุ่มอย่างนี้ไม่เข้าใจหรอก แต่ตาคูณอายุมากแล้ว เข้าใจเรื่องนี้ดี ตาจึงต้องใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาท เพราะเราไม่รู้เลยว่าจะตายเมื่อไหร่ ต้องมีสติเหมือนพระท่านว่า บางทีเราไปหงุดหงิดกับสิ่งรอบข้าง อันนั้นไม่ดี อันนี้ไม่ดี คนนั้นไม่ดี คนนี้ไม่ดี จริงๆสิ่งที่มันไม่ดีคือเราเอง เราจะไปยุ่งกับมันทำไม สิ่งรอบข้าง คนรอบตัว มันก็เป็นของมันอย่างนั้น ถ้าเราไม่เอาตัวเราเข้าไปยุ่ง เราก็ไม่ต้องหงุดหงิดไม่ต้องเดือดร้อน

        ธรรมะสอนใจของตาคูณมีค่ามาก ฉุกคิดอะไรมากมายหลายอย่างให้กับผม ตาคูณกลับบ้านไปแล้ว ฝากมะม่วงไว้ถุงนึง และฝากคติธรรมไว้ด้วย คงเป็นเพราะอย่างนี้ข้าวของตาคูณจึงเป็นข้าวที่ดีมีคุณภาพ เพราะงดงามมาตั้งแต่จิตใจของคนปลูก คนที่มีธรรมะในใจ คนที่ใส่ใจคนรอบข้าง ย่อมต้องใส่ใจกับทุกอย่าง รวมถึงการทำนาด้วย ข้าวอุบลย่อมต้องเป็นข้าวดีและสวยงาม เพราะดีและสวยงามมาตั้งแต่จิตใจของชาวนาแล้ว